hannahinmalawi.reismee.nl

Shitweek

Het ziek zijn in een vreemd land is zeker geen pretje. En bij mij was het niet eens ziekte. Obstipatie, je weet wel, een moeilijke stoelgang. In een huis met negen vrouwen en een man wordt daar dan ook heel gewoon over gesproken. Op zich best fijn, maar niet altijd smakelijk. Zeker niet tijdens het avondeten.

Ik mocht van geluk spreken, dit wel te nadele van mijn huisgenootjes, dat ik niet de enige was die problemen had met mijn gezondheid. Hierdoor heb ik mijn dagen niet alleen hoeven doorbrengen.

Maandag kreeg ik door dat er iets niet klopte en kreeg ik last van mijn maag. En woensdag ben ik al niet meer naar project gegaan, omdat het gewoonweg niet toegelaten werd door mijn lichaam. Na contact te hebben gehad met onze coördinator Janneke, zijn we samen tot de conclusie gekomen dat een doktersbezoek nodig was. Donderdagochtend ben ik samen met huisgenootje Ellen, die overigens ook al een paar dagen ziek was, en Janneke naar The Clinic, een huisartsenpost, in de stad gegaan. Volgens de dokter was er geen reden tot paniek en kreeg ik zetpillen voorgeschreven. Geen fijn vooruitzicht, maar alles beter dan een klysma. Een klysma, zoek zelf maar op wat dit is, waar mijn verpleegkundige huisgenoten me nogal bang voor hadden gemaakt. Ellen had wat minder fijn nieuws, die bleek positief te hebben gescoord op haar malaria test. Na afgerekend te hebben, de rit naar huis te hebben overleeft, streken we neer op de bank en hebben de rest van de middag slapend doorgebracht. Heerlijk!

Vrijdagochtend hadden de zetpillen hun werk nog niet gedaan en moest ik van Janneke terug naar de dokter om het te regelen. Het moest er namelijk echt uit en deze keer werd ik vergezeld door huisgenootje Joy en Janneke. Bij de post aangekomen zag ik dat wij een andere dokter hadden en moest ik mijn verhaal opnieuw doen. Deze dokter raadde mij andere medicatie aan en ik kreeg van hem het advies om alleen nog maar fruit en groente te eten de komende drie dagen plus vijf liter water per dag. Vijf liter water, ik kreeg de woensdag en donderdag al amper twee liter naar binnen, omdat ik al helemaal vol zat van binnen. ‘Wat een gek, we zullen zien’, dacht ik toen.

Na mij mocht Joy haar verhaal doen, heel simpel, malaria of de koorts. Ik had dit de dag ervoor met Ellen al meegemaakt en dacht dat het dus hetzelfde zou gaan. Niet dus.

Voor de malariatest moesten we de dokterskamer weer verlaten en zijn Janneke en ik in de wachtkamer gaan zitten. Joy reageerde negatief op de test en moest weer terug naar de dokterskamer, wat niet zo vreemd was omdat hij het niet vertrouwende, aangezien ze alle symptomen had. Janneke en ik bleven rustig zitten in de wachtkamer en plots staat Joy weer voor onze neus. Ze moest al afrekenen, maar moest na het afrekenen nog even terug naar de dokter om de medicijnen te halen. Een raar verhaal, aangezien je afrekent bij de apotheek en zij jou de medicijnen geven die de dokter je voorschrijft. Hier klopt iets niet. En dat bleek ook zo te zijn. Joy keerde terug naar de dokter en kwam een paar minuten later verbaasd terug. Bleek dat de dokter uit zijn eigen tas medicijnen had gehaald, aan haar had gegeven, vervolgens zijn nummer had gegeven in de veronderstelling dat ze hem kon bellen als het na drie dagen niet beter met haar zou gaan, wat dus niet zijn intentie bleek te zijn. De medicijnen moest ze snel in haar eigen tas doen, haar telefoon moest tevoorschijn komen zodat zijn nummer daarin opgeslagen kon worden (waarop ze wijs had geantwoord dat ze haar telefoon niet bij zich had), en vervolgens bleek ze op een afgescheurd stuk bijsluiter zijn naam en nummer te krijgen. Een beetje een vreemd verhaal als je in de wetenschap bent dat je net bij dezelfde dokter je shitverhaal hebt verteld en hij daar heel serieus en professioneel mee omging en mij, in al mijn onwetendheid over dat onderwerp, in al het geduld uitlegde hoe het werkte in mijn lichaam op dat moment. Afrika wat zit je toch vol verwachtingen, prachtig!

Om terug te komen op mijn benarde situatie, dat is goed gekomen. De tips van de dokter, behalve de vijf liter water, heb ik keurig nageleefd en hebben geholpen. De blijdschap die ik voelde toen ik wist dat het beter met mij ging is niet te beschrijven. Wat ben ik blij dat ik morgen weer kan beginnen op project!

Reacties

Reacties

priscilla

Jeetje Hannahtje! Wat een schijtverhaal ;)
Fijn dat alles weer oke is!

Theresia

Wat kan je dan blij zijn met een geweldige drol!!
Maar wel heel vervelend voor je. Hou vol en hou je taai!

Ruth

Wel leuk dat je opeens in Congo zit ;) hahah

Opa&Oma Lammers

Dit zij de verrassingen van Afrika. Werk lekker verder.

alinde

He lekker poepie van me ; )
Wat een geweldig shitverhaal dit!

dat je er maar lustig op los mag kakken de komende dagen. Pas goed op jezelf, dag scheet
xxx

Opa

Altijd in voor een goed shit verhaal! De lieve groeten van opa!!!

marjan s.

wat een shit man!

Bert

Wauw wat een story met een bruin randje, maar goed om te horen dat het weer beter met je gaat.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood